กรณีศึกษา SF Cinema City

1. ระบบไอทีที่เอส เอฟ ซีนีม่า ซิตี้ นำมาใช้นี้ส่งผลต่อเจ้าของธุรกิจและผู้ใช้บริการอย่างไรบ้าง.

ตอบ ทางด้านเจ้าของธุรกิจ

สามารถสร้างกลยุทธ์ด้านการให้บริการใหม่ๆ ที่สามารถมัดใจลูกค้าให้กลับมาใช้บริการในครั้งต่อไปได้อีก โดยได้ใช้วิธีจากการนำระบบออนไลน์ในการจองตั๋วหนังแบบออนไลน์แทนการจองตั๋วหนังที่เคาน์เตอร์ ทำให้ SF Cinema City สร้างโอกาสและรายได้ให้กับบริษัทมากยิ่งขึ้น และเป็นข้อได้เปรียบในการแข่งขันทางธุรกิจ และสามารถขยายขอบเขตการให้บริการลูกค้าได้อย่างทั่วถึงยังส่งผลทำให้รายได้ของบริษัทมีจำนวนมากยิ่งขึ้น

ทางด้านผู้ใช้บริการ

สร้างความสะดวกสบายให้กับทางด้านผู้ใช้บริการ เพราะสามารถเลือกจองตั๋วหนังชมภาพยนตร์ แบบออนไลน์ผ่านทาง website ของ SF Cinema City โดยไม่ต้องเสียเวลาไปจองตั๋วถึงโรงภาพยนตร์ โดยผู้ใช้สามารถเห็นที่นั่งว่างทั้งหมดเหมือนอยู่ที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วที่โรงภาพยนตร์ และสามารถชำระผ่านบัตรเครดิต และผู้ใช้สามารถพิมพ์ตั๋วจากบ้านด้วยบริการ Print@home ซึ่งพร้อมเข้าโรงภาพยนตร์ได้ทันที การที่มีบริการนี้ช่วยทำให้เพิ่มความสะดวกสบายและความพึงพอใจให้กับคุณภาพชีวิตผู้บริโภคดีขึ้น

2. ระบบที่นำมาใช้นี้มีข้อจำกัดอะไรบ้าง

ตอบ  ข้อจำกัด คือ ต้องจองตั๋วภาพยนตร์โดยต้องใช้บริการคอมพิวเตอร์แบบออนไลน์หากไม่มี internet ก็ไม่สามารถใช้บริการได้ และต้องใช้บัตรเครดิตชำระหากไม่มีไม่สามารถให้บริการได้

3. หากจะนำระบบไอทีของ เอส เอฟ ซีนีม่า ซิตี้ มาให้บริการด้านอื่นๆ จะแนะนำให้นำไอทีมาต่อยอดได้อย่างไรบ้าง

ตอบ การนำระบบออนไลน์มาใช้บริการในด้านการจองที่พักตากอากาศ ช่วยให้ผู้ใช้บริการสามารถเลือกบริการในรูปแบบต่างๆ โดยสามารถเช็คสถานที่พักตากอากาศว่ามีห้องว่างหรือไม่และมีห้องกี่รูปแบบ มีโปรโมชั่นอะไรบ้างแล้วที่นั่นมีบริการอย่างไร ราคาเท่าไร และสามารถเลือกวันและเวลาเข้าพักได้ สามารถรู้แผนที่การเดินทางได้ โดยสามารถใช้บริการได้จาก website ตามสถานที่ๆลงโฆษณา online ทาง internet ได้โดยที่ลูกค้าไม่ต้องเสียเวลาเดินทางไปให้เสียเวลา

กรณีศึกษา3

1. ประโยชน์ที่การบินไทยได้รับจากการใช้ระบบ OPAL อะไรบ้าง

ตอบ ประโยชน์ที่ได้รับคือ ใช้ในการวางแผน ควบคุมเครื่องบินแต่ละลำให้เป็นไปตามตารางการบินและตารางการซ่อมบำรุงอากาศยานของการบินไทย พร้อมทั้งรวบรวมข้อมูลช่วยในการตัดสินใจเมื่อเกิดปัญหาใดๆ เมื่อเครื่องบินไม่สามารถทำการบินได้

2. ท่านคิดว่าการพัฒนาระบบ OPAL มีข้อจำกัดหรือปัญหาหรือไม่ อย่างไร

ตอบ มีข้อจำกัด คือ สามารถใช้ได้เพียงแต่ในการควบคุมตารางการบินและการซ่อมบำรุงอากาศยานของการบินไทย

การเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ต

การเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ต

การเชื่อมต่อแบบ Dial Up

       เป็นการเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตที่เคยได้รับความนิยมในยุคแรก ๆ โดยใช้เครื่องคอมพิวเตอร์บุคคล กับสายโทรศัพท์บ้านที่เป็นสายตรงต่อเชื่อมเข้ากับโมเด็ม (Modem) ก็สามารถใช้งานอินเตอร์เน็ตได้แล้ว ผู้ใช้บริการอินเตอร์เน็ตต้องทำการติดต่อกับผู้ให้บริการเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตผ่านหมายเลขโทรศัพท์บ้าน โดยผู้ให้บริการเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตจะกำหนดชื่อผู้ใช้ (Username) และรหัสผ่าน (Password) มาให้เพื่อเข้าใช้บริการอินเตอร์เน็ต

ข้อดี ของการเชื่อมต่อแบบ Dial Up คือ

- อุปกรณ์มีราคาถูก

- การติดตั้งง่าย

- การเคลื่อนย้ายอุปกรณ์ทำได้ง่าย

ข้อเสีย คืออัตราการรับส่งข้อมูลค่อนข้างต่ำเพียงไม่เกิน 56 kbit (กิโลบิต) ต่อวินาที

การเชื่อมต่อแบบ ISDN (Internet Services Digital Network)

เป็นการเชื่อมต่อที่คล้ายกับแบบ Dial Up เพราะต้องใช้โทรศัพท์และโมเด็มในการเชื่อมต่อ ต่างกันตรงที่ระบบโทรศัพท์เป็นระบบความเร็วสูงที่ใช้เทคโนโลยีระบบดิจิตอล (Digital) และต้องใช้โมเด็มแบบ ISDN Modem ในการเชื่อมต่อ ดังนั้นการเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตแบบ ISDN จะต้องคำนึงถึงสิ่งเหล่านี้ คือ แบบ ISDN  ต้องติดต่อผู้ให้บริการอินเตอร์เน็ต (ISP) ที่ให้บริการการเชื่อมต่อแบบ ISDN การเชื่อมต่อต้องใช้ ISDN Modem ในการเชื่อมต่อต้องตรวจสอบว่าสถานที่ที่จะใช้บริการนี้ อยู่ในอาณาเขตที่ใช้บริการ ISDN ได้หรือไม่

ข้อดี คือไม่มีสัญญาณรบกวน มีความเร็วสูง และยังคงสามารถใช้โทรศัพท์เพื่อพูดคุยไปได้พร้อม ๆ กับการเล่นอินเตอร์เน็ต

ข้อเสีย คือมีค่าใช้จ่ายสูงกว่าระบบ Dial-Up

การเชื่อมต่อแบบ DSL (Digital Subscriber Line)

      เป็นเทคโนโลยีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตความเร็วสูงโดยใช้สายโทรศัพท์ธรรมดา ที่สามารถใช้อินเตอร์เน็ตและพูดผ่านสายโทรศัพท์ปกติได้ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่ต้องคำนึงถึงในการติดตั้งระบบอินเตอร์เน็ตแบบ DSL ก็คือ แบบ DSL ต้องตรวจสอบว่าสถานที่ที่ติดตั้งอยู่ในเขตพื้นที่ให้บริการระบบโทรศัพท์แบบ DSL หรือไม่ บัญชีผู้ใช้อินเตอร์เน็ตจากผู้ให้บริการอินเตอร์เน็ตในแบบ DSL การเชื่อมต่อต้องใช้ DSL Modem ในการเชื่อมต่อต้องติดตั้ง Ethernet Adapter Card หรือ Lan Card ไว้ที่เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ใช้ในการเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตด้วย

ข้อดี คือมีความเร็วสูงกว่าแบบ Dial-Up และ ISDN

ข้อเสีย คือไม่สามารถระบุความเร็วที่แน่นอนได้

การเชื่อมต่อแบบ Cable

      เป็นการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตโดยผ่านสายสื่อสารเดียวกับ Cable TV จึงทำให้เราสามารถเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตไปพร้อม ๆ กับการดูทีวีได้ โดยต้องจัดหาอุปกรณ์เพิ่มเติม คือแบบ Cable ใช้ Cable Modem เพื่อเชื่อมต่อต้องติดตั้ง Ethernet Adapter Card หรือ Lan Card ไว้ที่เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ใช้ในการเชื่อมต่อินเตอร์เน็ตด้วย

ข้อดี คือถ้ามีสายเคเบิลทีวีอยู่แล้ว สามารถเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตได้โดยเพิ่มอุปกรณ์ Cable Modem ก็สามารถเชื่อมต่อได้

ข้อเสีย คือถ้ามีผู้ใช้เคเบิลในบริเวณใกล้เคียงมาก อาจทำให้การรับส่งข้อมูลช้าลง

การเชื่อมต่อแบบดาวเทียม (Satellites)

      เป็นการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตที่มีค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง ระบบที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันเรียกว่า Direct Broadcast Satellites หรือ DBS โดยผู้ใช้ต้องจัดหาอุปกรณ์เพิ่มเติม คือ แบบ Satellites จานดาวเทียมขนาด 18-21 นิ้ว เพื่อทำหน้าที่เป็นตัวรับสัญญาณจากดาวเทียม ใช้Modem เพื่อเชื่อมต่อระบบอินเตอร์เน็ต

ข้อเสีย ของการเชื่อมต่อแบบดาวเทียม (Satellites) ได้แก่  ต้องส่งผ่านสายโทรศัพท์เหมือนแบบอื่น ๆ

ความเร็วในการรับส่งข้อมูลต่ำมากเมื่อเทียบกับแบบอื่น ๆ ค่าใช้จ่ายสูง

การเชื่อมต่อแบบ GPRS

      GPRS เป็นตัวย่อ ของ General Packet Radio Service เป็นบริการส่งข้อมูลสำหรับโทรศัพท์มือถือแบบ GSM โดย GPRS มักถูกเรียกว่าเป็นโทรศัพท์มือถือยุค 2.5G ซึ่งอยู่ระหว่าง 2G และ 3G ทางเทคนิคแล้ว GPRS ใช้ช่องสัญญาณแบบ TDMA ของเครือข่าย GSM ในการส่งข้อมูล  ในทางทฤษฎีแล้ว ความเร็วสูงสุดของ GPRS อยู่ที่ประมาณ 60 กิโลบิตต่อวินาที

ข้อดี

1. ประหยัดค่าใช้จ่าย - เทคโนโลยี GPRS จะทำให้การคิดอัตราค่าบริการในการใช้ อินเตอร์เน็ต ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาในการรับ และส่งข้อมูล ไม่ใช่ช่วงเวลาในการเชื่อมต่อ ซึ่งจะทำให้ผู้ใช้ จ่ายเพียงแค่อัตราค่าบริการในการดาวน์โหลด และอัพโหลดเท่านั้น

2. รวดเร็วยิ่งขึ้น - GPRS สามารถเชื่อมต่อ และรับข้อมูลจ่าง ๆ ผ่านอินเตอร์เน็ตด้วยระยะเวลาที่รวดเร็วกว่าโทรศัพท์เคลื่อนที่ในระบบ GSM ทั่วไป ซึ่งมีความเร็วเพียง 9.6 KBPS แต่ GPRS สามารถรับ-ส่งข้อมูลได้สูงสุดถึง 40 KBPS ทำให้การเข้าสู่ web หรือการรับส่งe-mail เป็นไปอย่างสะดวกรวดเร็วและง่ายดาย

3. คุ้มค่า - เพราะมีค่าใช้จ่ายน้อย แต่รับผลตอบแทนจากการรับ-ส่งข้อมูลอย่างมากมาย สามารถรับข้อมูลในรูปแบบของ Multimedia ได้ไม่จำกักว่าต้องเป็นเพียงเสียงอย่างเดียว เช่นการชม Video Clip ผ่านทางอุปกรณ์ PDA ได้

4. น่าใช้ - GPRS ทำให้ท่านได้รับข้อมูลในทุกรูปแบบไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบข้อความ หรือรูปแบบมัลติมีเดีย ซึ่งประกอบไปด้วยรูปภาพ เสียง และวีดิโอ ทำให้การติดต่อสื่อสารของคุณผ่านโทรศัพท์เคลื่อนที่ไม่ซ้ำซากอีกต่อไป

ข้อเสีย

     GPRS จัดว่าเป็นเทคโนโลยีในการรับและส่งข้อมูลผ่านทางเครือข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่แบบไร้สาย โดยที่จะมีการเชื่อมต่อแบบเครือข่ายข้อมูล ซึ่งในปัจจุบันมีข้อมูลว่า Lasco.A ไวรัสบนมือถือสามารถแพร่กระจายผ่านทางการเชื่อมต่อแบบไร้สายและแนบตัวเองไปกับไฟล์ Apication ต่างๆ บนมือถือที่ใช้ระบบปฏิบัติการซิมเซียน โดยมันจะถูกกระตุ้นให้ทำงานเมื่อเจ้าของคลิกและติดตั้งไฟล์ที่มีไวรัสเข้าในมือถือ พฤติกรรมการแลกเปลี่ยนไฟล์ให้กันระหว่างผู้ใช้มือถือจะทำให้ไวรัส  Lasco.A แพร่กระจายได้

การเชื่อมต่อแบบ wireless

      การเชื่อมต่อเครือข่ายไร้สาย เป็นการเชื่อมต่อเครือข่ายของเครื่องคอมพิวเตอร์เข้าสู่ระบบเครือข่าย เหมือนกับระบบแลน ( LAN ) ที่ใช้สายปกติ แตกต่างที่อุปกรณ์ทางกายภาพในการเชื่อมต่อเครือข่ายไม่ต้องใช้สายสัญญาณแต่อย่างใด โดยการใช้งานเครือข่ายไร้สายสามารถใช้บริการต่างๆ บนเครือข่ายอินเทอร์เน็ตได้เหมือนเครือข่ายมีสายได้ปกติ เว้นแต่ว่าผู้ดูแลระบบเครือข่ายนั้นๆ จะปิดบริการบางบริการเพื่อความปลอดภัยของเครือข่ายได้เช่นกัน ซึ่งการเชื่อมต่อเครือข่ายไร้สายช่วยให้การเชื่อมต่อง่ายขึ้น ประหยัดค่าสายสัญญาณและใช้งานได้ทุกที่ ที่มีสัญญาณเครือข่าย

ข้อดี

1. สะดวกในการเคลื่อนย้าย ติดตั้ง เนื่องจาก WLAN ไม่จำเป็นต้องมีสายเคเบิ้ลต่อพ่วง

2. ง่ายในการติดตั้ง เพราะไม่จำเป็นต้องเดินสายเคเบิ้ล

3. ลดค่าใช้จ่าย เนื่องจากไม่ต้องจำเป็นต้องเสียค่าบำรุงรักษา ในระยะยาว

4. สามารถขยายเครือข่ายได้ไม่จำกัด

ข้อเสีย

1. มีอัตราการลดทอนสัญญาณสูง นั่นหมายความว่า “ ส่งสัญญาณได้ระยะสั้น ”

2. มีสัญญาณรบกวนสูง

3. ต้องแชร์กันใช้ช่องสัญญาณคลื่นความถี่เดียวกัน

4. ยังมี หลายมาตรฐาน ตามผู้ผลิต แต่ละราย ทำให้มีปัญหาในการใช้งานร่วมกัน

5. ราคาแพงกว่าระบบเครือข่ายแบบมีสาย

6. มีความเร็วไม่สูงมากนัก

คำถามท้ายบท2

1.ให้พิจารณาคอมพิวเตร์ทั่วๆไปแล้วระบุรายละเอียด

1.CPU

หน่วยประมวลผลกลาง (อังกฤษ: central processing unit) หรือย่อว่า ซีพียู (CPU) เป็นวงจรอิเลคทรอนิกส์ที่ทำงาน หรือประมวลผล ตามชุดของคำสั่งเครื่องจากซอฟต์แวร์ คำนี้เริ่มใช้ในอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ตั้งแต่ต้นศตวรรษ 1960sหน่วยประมวลผลเปรียบเสมือนเป็นสมองของคอมพิวเตอร์ ในการทำหน้าที่ตัดสินใจหรือคำนวณ จากคำสั่งที่ได้รับมา เช่น การเปรียบเทียบ การกระทำการทางคณิตศาสตร์ ฯลฯ โดยมีกระบวนการพื้นฐานคือ

-          อ่านชุดคำสั่ง (fetch)

-          ตีความชุดคำสั่ง (decode)

-          ประมวลผลชุดคำสั่ง (execute)

-          อ่านข้อมูลจากหน่วยความจำ (memory)

-          เขียนข้อมูล/ส่งผลการประมวลกลับ (write back)

สถาปัตยกรรมของหน่วยประมวลผลกลาง ประกอบไปด้วย ส่วนควบคุมการประมวลผล (control unit) และ ส่วนประมวลผล (execution unit) และจะเก็บข้อมูลระหว่างการคำนวณ ไว้ในระบบเรจิสเตอร์

  CPU  Intel รุ่นต่างๆ ตั้งแต่ Pentium 4 ขึ้นไป         

  บริษัท Intel เป็นผู้ผลิตซีพียูสำหรับเครื่องพีซีรายใหญ่ที่สุดของโลก บริษัท Intel ได้ผลิตซีพียู มาตั้งแต่คอมพิวเตอร์รุ่นแรกจนพัฒนาต่อมาเรื่อยๆ จากยุค 386, 486   จนมาใช้ชื่อ Pentium, Pentium Pro, Celeron, Pentium 2, Pentium 3    จากนั้นก็มาถึงยุคของ Pentium 4 แม้ในช่วงที่ AMD เปิดตัว Athlon 64 มาในราคาที่ถูกกว่าและดึงส่วนแบ่งตลาดไปได้มาก แต่ครั้งนี้ Intel  กลับมายึดตลาดซีพียูคืนด้วย Core 2 Duo ซึ่งเป็นซีพียูที่มีประสิทธิภาพสูงแต่ใช้พลังงานน้อย จึงมีความร้อนน้อยกว่า Pentium D เป็นอย่างมาก ซึ่งรายละเอียดตัวอย่าง ซีพียู ของ บริษัท  intel  มีดังนี้                    

1. ซีพียูตระกูล Pentium 4          

2. ซีพียูตระกูล Pentium D

3. ซีพียูตระกูล  Pentium  Extreme

4. ซีพียูตระกูล   Core 2 Duo

5. ซีพียูตระกูล  Core 2 Quad

 6. ซีพียูตระกูล  Core 2 Extreme

7. ซีพียูตระกูล Core i7

8. ซีพียูตระกูล  Core i7  Extreme 

 2.หน่วยความจำหลัก                              

                  คือ หน่วยความจำที่ต่อกับหน่วยประมวลผลกลาง และหน่วยประมวลผลกลางสามารถใช้งานได้โดยตรง หน่วยความจำ ชนิดนี้จะเก็บข้อมูล และชุดคำสั่งในระหว่างประมวลผล และมีกระแสไฟฟ้า เมื่อปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ข้อมูลในหน่วย ความจำนี้จะหายไปด้วย หน่วยความจำหลักที่ใช้ในระบบคอมพิวเตอร์ปัจจุบัน เป็นชนิดที่ทำมาจากสารกึ่งตัวนำ หน่วยความจำชนิดนี้มีขนาดเล็ก ราคาถูก แต่เก็บข้อมูลได้มาก และสามารถให้หน่วยประมวลผลกลาง นำข้อมูลมาเก็บ และเรียกค้นได้อย่างรวดเร็ว เครื่องคอมพิวเตอร์ทุกเครื่องต้องอาศัยหน่วยความจำหลัก เพื่อใช้เก็บข้อมูลและคำสั่ง ซีพียูจะทำหน้าที่นำคำสั่ง จากหน่วยความจำหลัก มาแปลงความหมายแล้วกระทำตาม เมื่อทำเสร็จก็จะนำผลลัพธ์มาเก็บไว้ในหน่วยความจำหลัก ซีพียูจะกระทำตามขั้นตอนเช่นนี้เป็นวงรอบเรื่อยๆ ไปอย่างรวดเร็ว เรียกการทำงานลักษณะนี้ว่า วงรอบคำสั่ง (Execution cycle) จากการทำงานเป็นวงรอบของซีพียูนี้เอง การอ่านเขียนข้อมูลลงในหน่วยความจำหลัก จะต้องทำได้อย่างรวดเร็ว เพื่อให้ทันการทำงานของซีพียู โดยปกติถ้าให้ซีพียูทำงานที่มีความถี่ของสัญญาณนาฬิกา 2,000 เมกะเฮิรตซ์ หน่วยความจำหลักที่ใช้ทั่วไปมักจะมีความเร็วไม่ทันช่วงติดต่ออาจมีเพียง 100 เมกะเฮิรตซ์  หน่วยความจำหลักที่ใช้กับไมโครคอมพิวเตอร์ จึงต้องกำหนดคุณลักษณะในเรื่องช่วงเวลาเข้าถึงข้อมูล (Accesss time) ค่าที่ใช้ทั่วไปอยู่ในช่วงประมาณ 60 นาโนวินาที ถึง 125 นาโนวินาที (1 นาโนวินาทีเท่ากับ 10 ยกกำลัง -9 วินาที) แต่อย่างไรก็ตาม มีการพัฒนาให้หน่วยความจำ สามารถใช้กับซีพียูที่ทำงานเร็วขนาด 33 เมกะเฮิรตซ์ โดยการสร้าง หน่วยความจำพิเศษมาคั่นกลางไว้ ซึ่งเรียกว่า หน่วยความจำแคช (cache memory) ซึ่งเป็นหน่วยความจำที่เพิ่มเข้ามา เพื่อนำชุดคำสั่ง หรือข้อมูลจากหน่วยหลักมาเก็บไว้ก่อน เพื่อให้ซีพียูเรียกใช้ได้เร็วขึ้น

3.อุปกรณ์รับข้อมูล

  Input device   อุปกรณ์นำข้อมูลเข้า ทำหน้าที่รับโปรแกรมและข้อมูลเข้าสู่เครื่องคอมพิวเตอร์เพื่อให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทำการประมวลผล ซึ่งอาจจะเป็นรูปภาพ ตัวอักษร เสียง หรือ วีดีโอ อุปกรณ์นำข้อมูลเข้าที่พบเห็นได้ในปัจจุบัน เช่น เมาส์ ( mouse) , คีย์บอร์ด (Keyboard) , ปากกาแสง ( Light Pen) , ไมโครโฟน ( Microphone) , สแกนเนอร์ (Scanner)

ToNRak     View my profile    PreviousRecommenduntitled  การสร้าง Startup Disk ใน Windows 98

การจัดเรียงไอค่อนที่อยู่บนหน้า Destop และการจัดเรียงไฟล์ วิธีการเอาโปรแกรมจากเมนู Start มาไว้ที่ Desktopการจัดขนาดให้ไอค่อนต่างๆที่อยู่บนหน้าเดสก์ทอปวีธีการเรียกดูสถานะการทำงานของ CPU

การแสดงหน้าจอของโปรแกรมพร้อมกันหลายโปรแกรมารซ่อน Taskbar เอาไว้ไม่ให้ใครเห็นการซ่อนไอค่อนทั้งหมดที่อยู่หน้า Desktopการสร้าง Address bar ส่วนตัวที่ Task barการลบโปรแกรมออกจากวินโดวส์ไม่ใช่เพียง Deleteการใส่ไอค่อนโปรแกรมที่ Task bar การกำหนดการ Log on แบบ win 2000 ใน Winxpกำหนด Option ให้กับ Sharing ใน Windows xpการกำหนด Shortkey ที่คุณชอบ ให้โปรแกรมการปรับแต่งเมนู Start ให้กับ Windows xpการสร้าง Toola bar เพิ่มที่ Task barเปิดการใช้งานของ Digital Audioการกำหนดเสียงให้เหตุการณ์ต่างๆใน Windows xpเมื่อลบไฟล์อย่างมั่นใจ ไม่ให้วินโดวส์ต้องถามอีกบังคับให้เมาส์แจ้งที่อยู่ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดการเร่งให้ Windows ทำการStart up เร็วขึ้นการเปิดใช้โปรแกม Chat ที่มีอยู่ใน Win xp

4.อุปกรณ์แสดงผล

จอภาพ (Monitor)

เป็นอุปกรณ์สำหรับแสดงผล จอภาพที่ใช้ในปัจจุบันจะเป็นจอสีทั้งหมด ส่วนจอขาวดำ ไม่มีให้เห็นแล้ว และส่วนมากจะเป็นจอแบบ CRT (Cathode Ray Tube) เพราะจอ CRT มีราคาสูง ส่วนเครื่องโน็ตบุ๊คจะเป็นจอแบบ LCD โดยขนาดนี้นิยมใช้จะอยู่ที่ 15 นิ้ว จอ CRT รุ่นใหม่ๆ จะมีกระจกหน้าจอแบบราบ
การ์ดแสดงผล (Display Card)

การ์ดแสดงผลหรือชื่องอย่างเป็นทางการคือ VGA Adapter Card ทำหน้าที่ควบคุมการแสดงผลของจอภาพ โดยข้อมูลที่จะแสดงจะถูกส่งจากซีพียูมายังการ์ดแสดงผล เพื่อประมวลผล ในจากดิจิตอลเป็นแอนะล็อก แล้วส่งไปยังวงจรควบคุมสี (RGB Circuit) ของจอภาพ เพื่อให้ปรากฏเป็นภาพบนหน้าจอ

5.อุปกรณ์การสื่อสาร

ฮับ หรือ รีพีทเตอร์ (Hub, Repeater)

เป็นอุปกรณ์ที่ทวน และขยายสัญญาณ เพื่อส่งต่อไปยังอุปกรณ์อื่น ให้ได้ระยะทางที่ยาวไกลขึ้น ไม่มีการเปลี่ยนแปลงข้อมูลก่อนและหลัง การรับ-ส่ง และไม่มีการใช้ซอฟท์แวร์ใดๆ มาเกี่ยวข้องกับอุปกรณ์ชนิดนี้ การติดตั้งจึงทำได้ง่าย ข้อเสียคือ ความเร็วในการส่งข้อมูล จะเฉลี่ยลดลงเท่ากันทุกเครื่อง เมื่อมีคอมพิวเตอร์มาเชื่อมต่อมากขึ้น

สวิทช์ หรือ บริดจ์ (Switch, Bridge) 

  เป็นอุปกรณ์สำหรับเชื่อมต่อ เครือข่ายท้องถิ่น หรือ แลน (LAN) ประเภทเดียวกัน ใช้โปรโตคอลเดียวกัน สองวงเข้าด้วยกัน เช่น ใช้เชื่อมต่อ อีเธอร์เน็ตแลน (Ethernet LAN) หรือ โทเคนริงก์แลน (Token Ring LAN) ทั้งนี้ สวิทช์ หรือ บริดจ์ จะมีความสามารถในการเชื่อมต่อ ฮาร์ดแวร์ และตรวจสอบข้อผิดพลาด ของการส่งข้อมูลได้ด้วย ความเร็วในการส่งข้อมูล ก็มิได้ลดลง และติดตั้งง่าย

6.อุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลสำรอง

internal storge หรือเป็นหน่วยเก็บข้อมูลและโปรแกรมชั่วคราว( temporary storage) เมื่อปิดเคื่รองคอมพิวเตอร์ข้อมูลหรือโปรเเกรมทุกอย่าง ที่เก็บในแรมจะหายไป เนื่องจากไม่มีกระแสไฟฟ้าหล่อเลี้ยง หน่วยเก็บข้อมูลประเภทนี้จึงเรียกว่า volatile ดังนั้นจัดเก็บข้อมูลอย่างถาวร ไว้ใช้งานในภายหลัง จึงจำเป็นจะตอ้งมีหน่วยเก็บเข้อมูลภายนอกที่เรียกว่า external storage หรือ secondary storage หรือ auxiliary storage ซึ่งสามารถจัดเก็บข้อมูลสำหรับการประมวลผลไว้ได้ถึงแม้ว่าจะไม่มีกระเเส ไฟฟ้าหล่อเลี้ยง( non-volatile) ก็ตาม advertisements กระบวนการในการเก็บข้อมูล เรียกว่า การเขียนหรือการบันทึกข้อมูล ( writing หรือ recording data) เนื่องจากว่า อุปกรณ์เก็บข้อมูลสำรอง จะบันทึกข้อมูลในรูปของสื่อต่างๆที่สามารถนำมาเรียกในภายหลังได้ กระบวนการดึงข้อมูลมาใช้เรียกว่า retrieving data เเละถ้าเป็นการอ่านข้อมูลจะเรียกว่า reading data เพราะอุปกรณ์เก็บข้อมูลสำรองจะอ่านข้อมูลและถ่ายโอนไปยังหน่วยความจำหลัก เพื่อการประมวลผลต่อไป

อุปกรณ์เก็บข้อมูลสำรอง สามารถจำแนกได้เป็น 2 ประเภทหลัก ๆ ดังนี้

1. จานแม่เหล็ก ( magnetic disk storage)

2. ฟลอปปีดิสก์ ( floppy disks)

7.ซอฟต์แวร์ระบบ

ซอฟต์แวร์ระบบประกอบด้วย ซอฟต์แวร์ 2 ประเภท คือ

ระบบปฏิบัติการ (Operating System)

ระบบปฏิบัติการ หมายถึง ชุดของโปรแกรมที่อยู่ระหว่างฮาร์ดแวร์แลซอฟต์แวร์ประยุกต์ มีหน้าที่ในการควบคุมการปฏิบัติงานของฮาร์ดแวร์ และสนับสนุนคำสั่งสำหรับควบคุมการทำงานของฮาร์ดแวร์ประยุกต์ ตัวอย่างของซอฟต์แวร์ระบบปฏิบัติการที่นิยมใช้ในปัจจุบัน เช่น MS - DOS , UNIX , Windows 95 , และ Mac System 7 เป็นต้น ระบบปฏิบัติงานมีหน้าที่หลัก ๆ คือจัดส่วนประกอบต่าง ๆ ของระบบคอมพิวเตอร์ เช่น หน่วยประมวลผลกลาง หน่วยความจำ ที่เก็บข้อมูลสำรอง และเครื่องพิมพ์ จัดการงานในส่วนของการติดต่อกับผู้ใช้ ให้บริการโปรแกรมประยุกต์อื่น เช่น การรับข้อมูล และการแสดงผล เป็นต้น ปกติแล้วโปรแกรมประยุกต์จะถูกเรียกให้เริ่มต้นทำงานผ่านระบบปฏิบัติการ

ตัวแปลภาษาคอมพิวเตอร์ (Translator)

ในการพัฒนาซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์นั้น โปรแกรมเมอร์จะเขียนโปรแกรมในภาษาคอมพิวเตอร์แบบต่าง ๆ ตามแต่ความชำนาญของแต่ละคน โปรแกรมที่ได้จะเรียกว่า โปรแกรมต้นฉบับ หรือ ซอร์สโคด (source code) ซึ่งมนุษย์จะอ่านโปรแกรมต้นฉบับนี้ได้แต่คอมพิวเตอร์จะไม่เข้าใจคำสั่งเหล่านั้น เนื่องจากคอมพิวเตอร์เข้าใจแต่ภาษาเครื่อง (Machine Language) ซึ่งประกอบขึ้นจากรหัสฐานสองเท่านั้น จึงต้องมีการใช้โปรแกรม ตัวแปรภาษาคอมพิวเตอร์ (Translator) ในการแปลภาษาคอมพิวเตอร์ภาษาต่าง ๆ ไปเป็นภาษาเครื่องโปรแกรมที่แปลจากโปรแกรมต้นฉบับแล้วเรียกว่า ออบเจคโคด (object code) ซึ่งจะประกอบด้วยรหัสคำสั่งที่คอมพิวเตอร์สามารถเข้าใจและนำไปปฏิบัติได้ต่อไป

8.ซอฟต์แวร์ประยุกต์.

ซอฟต์แวร์ประยุกต์สามารถจำแนกได้เป็น 2 ประเภท คือ

ซอฟต์แวร์สำหรับงานเฉพาะด้าน (Special Purpose Software)  จะมีความเหมาะสมกับงานเฉพาะด้าน เช่น โปรแกรมด้านการคำนวณราคาค่าน้ำของแต่ละบ้าน จะมีประโยชน์กับงานด้านการประปา หรือโปรแกรมสำหรับฝากถอนเงิน ก็จะมีประโยชน์กับองค์กรเกี่ยวกับการเงิน เช่น ธนาคารซอฟต์แวร์สำหรับงานเฉพาะด้านส่วนมากจะไม่มีการจำหน่ายอยู่ทั่วไป องค์กรที่ต้องการใช้งานมักจะต้องพัฒนาด้วยตนเอง หรือว่าจ้างบริษัทซอฟต์แวร์พัฒนาให้โดยเฉพาะ อย่างไรก็ตามถึงแม้จะมีบริษัทซึ่งพัฒนาซอฟต์แวร์เฉพาะด้านมาวางจำหน่ายก็มักจะมีราคาสูง รวมทั้งมีข้อเสนอในการพัฒนาเพิ่มเติมเพื่อให้เหมาะสมกับองค์กรต่าง ๆ ด้วย

ซอฟต์แวร์สำหรับงานทั่วไป (General purpose Software) จะเป็นซอฟต์แวร์ที่ออกแบบมาสำหรับงานทั่ว ๆ ไป สามารถนำมาประยุกต์ใช้กับงานส่วนตัวได้อย่างหลากหลาย ทำให้เป็นซอฟต์แวร์ประเภทที่ได้รับความนิยมสูงสุดในปัจจุบัน ซึ่งส่วนมากจะเป็นซอฟต์แวร์ที่ทำงานอยู่ในเครื่องระดับไมโครคอมพิวเตอร์ซอฟต์แวร์สำหรับงานทั่วไป สามารถแบ่งตามประเภทของงานได้ดังนี้

2.ถ้านักศึกษาเป็นผู้จัดการด้านคอมพิวเตอร์และต้องให้คำแนะนำในการจัดหาคอมพิวเตอร์เพื่อใช้งานในสำนักงาน นักศึกษาจะแนะนำให้ใช้คอมพิวเตอร์ประเภทใด  ระบุเหตุผลประกอบ

                ดิฉันจะแนะนำให้ใช้คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเพราะดิฉันคิดว่าคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเหมาะสมที่สุดสำหรับการใช้งานในสำนักงานและสามารถใช้งานได้อย่างสะดวกอีกด้วย

3.ประเภทของภาษาคอมพิวเตอร์

ภาษาคอมพิวเตอร์ (Computer Languages)

ภาษาคอมพิวเตอร์ คือภาษที่ใช้ในการติดต่อกับคอมพิวเตอร์โดยถูกนำมาเขียนเป็นชุดคำสั่ง (Program) ให้เครื่องทำงานตามคำสั่งของภาษานั้น ในปัจจุบันภาษาคอมพิวเตอร์ที่ใช้สำหรับเขียนโปรแกรมมีมากมายหลายภาษา ซึ่งแต่ละภาษาจะมีกฎเกณฑ์และวิธีการเขียนโปรแกรมแต่ต่างกัน ภาษาคอมพิวเตอร์แบ่งออกเป็น 2 ระดับ คือ

1. ภาษาระดับต่ำ (Low Level Language)

2. ภาษาระดับสูง (High Level Language)

1. ภาษาระดับต่ำ (Low Level Language)

เป็นภาษาที่ใช้ในยุคแรก ๆ จะมีความยุ่งยากในการเขียนมากแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ

1.1 ภาษาเครื่อง (Machine Language)

1.2 ภาษาแอสแซมบลี (Assembly Language)

2. ภาษาระดับสูง (High Level Language)

เป็นภาษาคอมพิวเตอร์ที่ได้รับการพัฒนา ให้สามารถใช้ได้ง่ายและสะดวกยิ่งขึ้น การเขียนภาษาไม่ขึ้นกับฮาร์ดแวร์หรือลักษณะการทำงานภายในของเครื่อง ผู้เขียนโปรแกรมไม่จำเป็นต้องเข้าใจระบบการทำงานภายในเครื่องมากนัก เพียงแต่เข้าใจกฎเกณฑ์ในกาเขียนแต่ละภาษาให้ดี ซึ่งลักษณะคำสั่งจะคล้ายกับภาษาอังกฤษ ดังนั้นภาษาระดับสูงจึงเป็นที่นิยมใช้กันแพร่หลายในปัจจุบัน

แต่อย่างไรก็ตามภาษาระดับสูงเครื่องจะยังไม่เข้าใจ จึงต้องมีการแปลให้เป็นภาษาเครื่องเสียก่อน โปรแกรมที่ใช้แปลภาษาระดับสูง แบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ อินเทอพรีทเตอร์ (Interpreter) และคอมไพเลอร์ (Compiler)

4.ยกตัวอย่างภาษา

ภาษาซี (C) เป็นภาษาโปรแกรมบนคอมพิวเตอร์ที่มีวัตถุประสงค์ทั่วไป พัฒนาขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2515 (ค.ศ. 1972) โดย เดนนิส ริตชี ที่เบลล์เทเลโฟนแลบอลาทอรีส์ (Bell Telephone Laboratories) เกิดขึ้นเพื่อสร้างระบบปฏิบัติการยูนิกซ์ในขณะนั้น [3]นอกจากภาษาซีออกแบบขึ้นมาเพื่อสร้างซอฟต์แวร์ระบบแล้ว [4] ภาษาซียังสามารถใช้อย่างแพร่หลายเพื่อพัฒนาซอฟต์แวร์ประยุกต์ที่เคลื่อนย้าย (portable) ไปบนระบบอื่นได้อีกด้วยภาษาซีเป็นภาษาโปรแกรมหนึ่งที่ได้รับความนิยมมากที่สุดตลอดกาล [5][6] มีสถาปัตยกรรมคอมพิวเตอร์เพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่ไม่มีตัวแปลโปรแกรมของภาษาซี ภาษาซีมีอิทธิพลอย่างมากต่อภาษาโปรแกรมที่นิยมอื่น ๆ ที่เด่นชัดที่สุดก็คือภาษาซีพลัสพลัส ซึ่งเดิมเป็นส่วนขยายของภาษาซี